XVI MFG "Ferdydurke"

Oryginalną historię można opisać jako absurdalną powieść. 30-letni młody mężczyzna zostaje wrzucony do sali gimnastycznej i uczęszcza na zajęcia z licealistami. Później zakochuje się od pierwszego wejrzenia w licealistce, a jego przyjaciel podziwia Sakuo i razem podróżują do wiejskiej wioski, gdzie łączą się z krewnymi. Podążanie za tą historią nie byłoby sztuką. Po pierwsze, czy konieczne jest wystawianie FERDYDURKE? Pisarz przyznaje, że to dzieło jest absurdalne i mówi, że nie ma w nim nic, co mogłoby przemówić do publiczności, ale na ile powinniśmy wierzyć temu stwierdzeniu? „Unikanie porządku” jest chyba kluczowym punktem tego tekstu. Gombrowicz mówi o zaprzeczeniu dojrzałości. Czym jest ono jest?

Być może jest to krytyka zachodniego modernizmu, a być może także krytyka polskiego nacjonalizmu. Gombrowicz mówi też o „stylu”. Być może nazywa się to również „écriture”, ale czym jest, jeśli nie teatrem?

Brecht powiedział kiedyś, że kluczem do przekazania tego, co się przekazuje, jest sposób, w jaki się to przekazuje. 

W Simul Theater Company aktorzy nie starają się przekazać jedynie znaczenia słów. Skupiają się na tym, jak są obecni na scenie. Wierzę, że to właśnie oznacza dla aktorów tłumaczenie słów scenariusza i uobecnianie ich na scenie. Teatr nie jest podporządkowany literaturze, ale raczej musi być samodzielnym środkiem wyrazu i na tym się skupiam, kiedy tworzę sztuki.

Co więc aktorzy powinni robić na scenie? Aktorzy pozostają na scenie. Nawet gdy nie wypowiadają kwestii, oni tam są. Są prawdopodobnie też autorami.

Gombrowicz? Yasuhiro Akai? Każdy aktor z osobna?

„Popędziłem do Itabashi, by zobaczyć spektakl „Ferdydurke”, który powstał jako wspólny projekt Simul Theatre Company i Konieleni z okazji 120. rocznicy urodzin Gombrowicza. Byłem również poruszony „Kosmosem” w reżyserii Yasuhiro Akai, więc byłem pewien, że moje oczekiwania nie zostaną zawiedzione. Największe wrażenie robi wykorzystanie w powieści takich części ciała jak pupa (pośladki) i łydka (łydki) do infantylizacji i umniejszenia człowieka (pierwsza pełnowymiarowa powieść Gombrowicza, moim zdaniem napisana w 1937 roku z myślą o Joyce'ie). Myślałem, że byłoby to wulgarne, gdyby wykonywały to kobiety, ale z odsłoniętymi pośladkami i łydkami nie było to obsceniczne, ale raczej pokazywało części ciała takimi, jakimi są, co moim zdaniem było wielkim osiągnięciem sztuki.”

Nishi Masahiko (Comparative Literature/Polish Literature)