Cezary Domagała - Teatr Powszechny

Zespół artystyczny

Cezary Domagała

fot.: Kinga Karpati

Cezary Domagała

KILKA SŁÓW+

„Na ekranie życia wciąż projekcja trwa,
każdy jest aktorem, każdy w życiu gra,
życie na ekranie wciąż nas intryguje 
tylko to pytanie: Kto? Kto kogo dubluje?.....” 

(fragment jednej z piosenek z mojego autorskiego z musicalu „Gra”)

W mojej dotychczasowej, czterdziestoletniej karierze zawodowej można wyróżnić 4 ETAPY.

ETAP PIERWSZY
to lata 1982 do 1993. Intensywna praca w zawodzie aktora, kilkadziesiąt ról w teatrze, filmie i telewizji. Rozpoczął się on jeszcze w trakcie moich studiów w PWSFTviT im. L. Schillera w Łodzi ( 1979-83). Zacząłem od debiutu filmowego w 1981 „Gry i zabawy” 

w reż. Tadeusza Junaka, rolą Darka. Na planie tego filmu zastał mnie Stan Wojenny. Film został ukończony, ale ze względów politycznych trafił na półki. Trudny to był okres na rozpoczynanie kariery aktorskiej. Debiut teatralny, jeszcze na czwartym roku studiów (sezon 1982/83), dziekan Jan Machulski miał pomysł, aby studenci zrealizowali swoje role dyplomowe poza uczelnią w zawodowym teatrze. Podpisałem więc pierwszą w swoim życiu aktorską umowę etatową w Lubuskim Teatrze w Zielonej Górze, za dyrekcji Krystyny Meissner, gdzie zagrałem w kilku spektaklach role dyplomowe, zaczynając od roli Bobina w „Słomkowym kapeluszu” Eugene Labiche w reż. Jacka Wierzbickiego. 

Po ukończeniu studiów w 1983 zamieszkałem w Warszawie i tu zaczęła się moja intensywna działalność aktorska w teatrach stołecznych. Pierwszym (1983-1988) był Teatr na Targówku za dyrekcji Jana Krzyżanowskiego (obecnie Teatr Rampa), następnym był Teatr Rozmaitości (1988-1992) prowadzony przez Ignacego Gogolewskiego, a następnie Wojciecha Szulczyńskiego. W kolejnych teatrach warszawskich występowałem gościnnie: Syrena, Adekwatny, Staromiejski, Dramatyczny i Studio Buffo (w kultowym musicalu „Metro” w reż. Janusza Józefowicza grałem przez 14 lat rolę Filipa i Maksa). Popularność zyskałem dzięki roli Maćka Derbicha w pierwszej polskiej telenoweli 

„W labiryncie” w reż. Pawła Karpińskiego oraz postaci Ministra Czarusia w telewizyjnym programie Tadeusza Rossa „Zulu Gula”. Z wielkim sentymentem wspominam również postać Zadory w filmie i serialu telewizyjnym „Panna z mokrą głową” na podstawie książki Kornela Makuszyńskiego, w reż. Kazimierza Tarnasa. 

ETAP DRUGI
przypada na lata 1993 - 2021. To działalność artystyczna związana przede wszystkim z tworzeniem spektakli teatralnych i widowisk muzycznych (adaptacje, scenariusze własne, teksty piosenek) oraz ich reżyserią. Ten nowy, bardzo ważny etap w mojej zawodowej karierze rozpocząłem właśnie w Teatrze Powszechnym w Radomiu, gdzie za namową ówczesnego dyrektora Wojciecha Kępczyńskiego, zrealizowałem swoją pierwszą, muzyczną adaptację sceniczną „Małego księcia”. Spektakl okazał się wielkim hitem w Radomiu. Rolę tytułową zagrał wówczas dwunastoletni chłopiec Michał Pytlak, zyskując wielką popularność w swoim rodzinnym mieście (grał świetnie). Na scenie pojawił się dwupłatowiec naturalnej wielkości. W roli pilota wystąpił nieżyjący już Andrzej Bieniasz, który dzięki tej produkcji został również ojczymem Michała (życie napisało swój własny scenariusz, niezależnie od mojego). Michał, jako Mały Książę, wziął również udział w koncercie, który zrealizowałem w radiowej Trójce oraz w programie opartym na piosenkach z „Małego Księcia” w TVP 2. To był udany debiut reżyserski, który zapoczątkował wspaniały etap w mojej karierze zawodowej. 

Przez te 28 lat zrealizowałem ponad 100 spektakli i widowisk muzycznych, napisałem kilkadziesiąt scenariuszy i adaptacji scenicznych, m.in.: „Tajemniczy ogród”, „Alicja w krainie czarów”, „Pinokio”, „O dwóch takich, co ukradli księżyc”, „Awantura o Basię” „Król Maciuś I”, swój autorski musical „Gra” (prapremiera w 1999 w Teatrze im. W. Horzycy w Toruniu). Zadebiutowałem również w operze reżyserując „Jasia i Małgosię” E. Humperdincka w Opera Nova w Bydgoszczy (2008). 

Hitem ogólnopolskim okazał się również wyreżyserowany przeze mnie spektakl „Klimakterium i już” (premiera w 2006 w Teatrze Rampa z udziałem Krystyny Sienkiewicz, Igi Cembrzyńskiej, Elżbiety Jodłowskiej i Grażyny Zielińskiej), który na festiwalu komedii „Talia” w Tarnowie otrzymał Grand Prix (2010). Z kolei najbardziej wstrząsający spektakl to „Krucjata” 

na podstawie książki Zofii Kossak „Bez oręża”, spektakl dla dorosłych, grany przez siódemkę dzieci (2008). W tym okresie napisałem również teksty kilkuset piosenek do moich spektakli, współpracując m.in. z kompozytorami: Tomaszem Bajerskim, Krystyną Kwiatkowską, Pawłem Steczkiem, Wojciechem Sanockim. Z Krzesimirem Dębskim stworzyliśmy wspólnie piosenki do filmowej wersji „Szatana z siódmej klasy” w reż. Kazimierza Tarnasa. 

ETAP TRZECI
Lata 2012-2021 to okres mojej aktywności, w którym kształtowałem artystyczne oblicze Teatru Rampa w Warszawie. Początkowo jako kierownik artystyczny, odpowiedzialny za spektakle dla dzieci i młodzieży, a od 2015 roku już jako dyrektor artystyczny Teatru Rampa. 

ETAP CZWARTY
Właśnie się zaczyna 12.04.2022… Kolejny etap w moim życiu w którym postanowiłem połączyć poprzednie etapy, powrócić do aktywniejszego działania w zawodzie aktora, wykorzystując swoje wieloletnie doświadczenia reżyserskie. Mam nadzieję, że ten etap będzie równie twórczy i aktywny, jak trzy poprzednie, a może zapoczątkuje zupełnie coś nowego? Życie stawia przed nami ciągle nowe wyzwania. Nie ukrywam, że trochę pozazdrościłem też moim wnuczkom aktorskiej przygody na teatralnej scenie. Ośmioletnia Basia Domagała gra od trzech lat w „Awanturze o Basię” w Teatrze Rampa w Warszawie rolę małej Basi. Jej starsza siostra, dziesięcioletnia Tosia, w tym roku rozpoczęła swoją teatralną przygodę z Alicją w „Alicji w krainie czarów”, w Teatrze Muzycznym Roma w Warszawie. Pomyślałem sobie, że może spotkam się kiedyś na scenie z moimi wnuczkami, więc należałoby podszlifować trochę swój lekko zakurzony warsztat aktorski, a ponieważ Teatr Powszechny w Radomiu już raz przyniósł mi szczęście, więc może i tym razem okaże się on bardzo ciekawym i szczęśliwym wyzwaniem artystycznym… 

„ W dobie gdy się wszystko zmienia
w automatów świat bez duszy,
najważniejsze są marzenia,
które sprawią, że się wzruszy
widz w teatrze, człowiek w życiu,
serce zacznie mocniej bić,
ocierając łzę w ukryciu,
sam na jawie zaczniesz śnić…” 

(kolejny fragment jednej z piosenek z mojego autorskiego musicalu „Gra”)

WYKSZTAŁCENIE+
DROGA ZAWODOWA+
ROLE TEATRALNE, FILMOWE I TELEWIZYJNE+
INNE+
PARTNERZY TEATRU
COPYRIGHT © 2020. Teatr powszechny im. Jana Kochanowskiego w Radomiu
Projekt: Adam Żebrowski    |    Wdrożenie: Flexi Design