Przenikanie

(...) Zarówno Gombrowicz jak i Schulz - zbliżeni przez czas, w którym żyli i podobny stosunek do istnienia, dalecy jednak przez konteksty swojego pisarstwa - podejmują temat dzieciństwa.... Czynią to w sposób diametralnie różny. W przypadku Schulza będzie to ucieczka w stronę wyidealizowanego prapoczątku, który stanowi bezpieczny azyl zaklęty w rewirach czasu poetyckiego. W przypadku Gombrowicza - dążenie, by unicestwić w sobie „niedojrzałość i niemożność", boleśnie konstatując, iż nie ma ucieczki przed sobą - chłystkiem poszukującym utraconej tożsamości.
(...) Ich twórczość w tym kontekście niezwykle ciekawie przenika się, uzupełnia, a dla wrażliwego i przenikliwego czytelnika - dopełnia.
Z tych dywagacji, hipotez i przypuszczeń zrodziła się idea spektaklu „Przenikanie". Spektaklu o przenikaniu młodości ze starością, o nieuchronności grymasu. Spektaklu, w którym Schulz Gombrowiczowi dodaje wzniosłości, Gombrowicz Schulzowi - komedii. Gdzie jedno wzmacnia drugie. Gdzie patos, ironia i tragizm stanowią niezbędny warunek zaistnienia namiętności, której synonimem i metaforą staje się dla dwóch wielkich pisarzy sztuka.

Waldemar Śmigasiewicz 

Za rolę Emeryta Włodzimierz Mancewicz uhonorowany został główną nagrodą aktorską XI Międzynarodowego Festiwalu Gombrowiczowskiego.

Przedstawienie prezentowane było w ramach MITEM - Madách International Theatre Meeting, Teatr Narodowy w Budapeszcie (19.04.2016).

Premiera: 2024-04-05