Działający od 1976 roku Teatr Powszechny im. Jana Kochanowskiego jest jedynym zawodowym teatrem w Radomiu. To teatr repertuarowy. Rozmawiający ze zróżnicowaną i możliwie wielką widownią (obecnie placówkę odwiedza każdego roku ok. 70 tys. widzów).

Praca tak zdefiniowanego teatru zakłada różnorodność form, treści i adresatów. Na czterech scenach rocznie przygotowuje od 8 do 13 premier.

Najważniejszą artystyczną wizytówką radomskiego Teatru jest organizowany od 1993 roku Międzynarodowy Festiwal Gombrowiczowski – jedyny w Polsce festiwal poświęcony twórczości jednego autora i jedyny promujący polską literaturę za granicą. Podczas piętnastu edycji festiwalu gościliśmy w Radomiu m.in. zespoły z Argentyny, Rosji, USA, Szwecji, Francji, Niemiec, Wielkiej Brytanii, Belgii, Węgier, Ukrainy, Słowacji, Litwy, Hiszpanii, Japonii. Imprezę życzliwie wspiera swoimi rekomendacjami Rita Gombrowicz, wdowa po pisarzu. Począwszy od VIII edycji MFG (2008) ma formę konkursu, w którym spektakle ocenia międzynarodowe jury, w którym zasiadają ludzie teatru.

Artystyczna oferta Teatru Powszechnego obejmuje bardzo szeroki wachlarz – są w niej sztuki prapremierowe i spektakle autorskie, utwory klasyczne realizowane tradycyjnie i w formie bardziej nowoczesnej, efektowne musicale, kameralne sztuki współczesne, tytuły adresowane do młodego widza oraz pozycje dedykowane widzom poszukującym w teatrze rozrywki.

Otwarta w maju 2010 r. lalkowa scena FRASZKA uzupełnia tę propozycję o spektakle dla najmłodszych widzów, a uruchomiona w 2013 r. undergroundowa scena KOTŁOWNIA jest poświęcona dramaturgii współczesnej, propozycjom autorskim i eksperymentalnym.

Z myślą o tych widzach, którzy zainteresowani są różnymi formami sztuki, w dwóch teatralnych galeriach organizowane są wystawy plastyczne, prezentujące dorobek znanych i cenionych artystów - grafików, malarzy, rzeźbiarzy.

Staramy się być teatrem poważnie traktującym relację: widz – odbiorca. Krok po kroku poszerzamy ją o nowe artystyczne przestrzenie i płaszczyzny porozumienia. Rozmawiamy z naszymi widzami o ich lękach, radościach im kłopotach. Bawimy i uczymy, nie tracąc z horyzontu tego, co w naszej pracy tak ważne: Sztuki…